HHC 1 - Quick Boys

EINDELIJK!

Door Herman Houwaard

Quick Boys is eindelijk toegetreden tot de top van het Nederlandse amateurvoetbal. En daar horen de Blauwwitte Kattukkers ook. Het is hooguit verbazingwekkend dat het zo lang geduurd heeft. Dat ik deze voorbeschouwing schrijf heeft alles te maken met het feit, dat ik als jochie van tien daar ben gaan voetbalen.



Mijn tweelingbroertje en ik op 5 mei 1970. Klaar om in ons Quick Boys tenue deel te nemen aan een aubade voor het gemeentehuis ter gelegenheid van de viering van 25 jaar Bevrijding.

Ik heb een aantal jaren voorbeschouwingen geschreven en mijn opvolger, Jan Vosjan, gevraagd om deze speciale editie voor mijn rekening te nemen. Want het is bijzonder, dat door allerhande ontwikkelingen binnen het amateurvoetbal van het laatste decennium de wedstrijd HHC Hardenberg – Quick Boys in competitieverband komende zaterdag gewoon op de rol staat. In de afgelopen maanden hebben zich ongeveer 20 verhaallijnen in mijn hoofd ontwikkeld. Want Quick Boys was niet alleen “onze” voetbalclub vanwege het feit, dat we er voetbalden.

De familie Houwaard en Quick-Boys zijn ook om een andere reden een soort van onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Mijn vader beheerde gedurende het grootste deel van de jaren zestig het ‘clubhuis’ op Nieuw Zuid. Op de plek waar nu de kassa’s staan stond de “Tent van Houwaard” waar oudere broers van mij met bakken voor lekkernijen de tribune op gingen om dat aan de man te brengen. Een tent waar we in de zomer op zondagen weleens heen wandelden en dan een ijsje kregen, want een ijsje kopen op zondag was in de jaren zestig in onze kringen ‘not done’.

Na de bouw van de huidige kantine verloor mijn vader natuurlijk een bron van inkomsten en is hij daar jarenlang niet meer geweest. Dat veranderde na zijn pensionering en na zijn tachtigste werd er voor hem op de prachtige nieuwe tribune zelfs een apart plekje gecreëerd waar hij met zijn scootmobiel heen kon rijden en met een aantal van zijn zonen, schoonzonen, kleinzoons en neven voetbal kon kijken. Pa overleed op ZATERDAG 25 september 2010 in de rust van de wedstrijd Capelle – HHC Hardenberg en Quick Boys – Zwaluwen ’30. Op de dag dat hij werd begraven hing op sportpark Nieuw Zuid de vlag halfstok. Een mooi gebaar dat iets zegt over de cultuur van onze gasten.

Muren
Kennelijk is het bouwen van een muur met namen erop een gewilde manier om of iets te financieren of iets dergelijks. Zowel bij HHC Hardenberg en Quick Boys hebben ze zo’n muur. Ik vermoed zomaar dat ik de enige ben die een steen heeft op zowel de muur op de Boshoek als op die op Nieuw Zuid. Hieronder het bewijs.





Naast deze wat persoonlijke duiding moet er natuurlijk ook over voetbal worden gepraat. Zoals ieder promovendus ervaart ook Quick Boys dat het in de Tweede Divisie anders toeven is dan in de Derde. Ik hoor weleens gemopper over dat met het niveauverschil, bij de totstandkoming van de selectie van QB, onvoldoende rekening gehouden is. En de resultaten leverden ook het bewijs. Van de eerste acht wedstrijden verloor Quick Boys er zes, werd er thuis gewonnen van Jong Volendam en uit een punt gepakt tegen de vv Katwijk. Met drie gewonnen wedstrijden op rij leek het lek boven en verliet men de gevaarlijke plekken op de ranglijst. Als je dan de volgende drie wedstrijden twee punten sprokkelt sta je nog net op een veilige plek. Om daar vandaan te blijven is winnen geboden voor de Katwijkers.

Dan HHC Hardenberg. Dat zit in een flow. Van de laatste zes wedstrijden werden er vijf gewonnen. En met name de manier waarop spreekt boekdelen. Ik moet mij soms moeite getroosten om bij wedstrijden aanwezig te zijn. Het komt weleens voor dat ik door mijn werk een wedstrijd moet missen. Afgelopen zaterdag wilde ik er persé bij zijn. Ik stapte in een auto vol met vooral Berten en zei:’ Ik weet niet of jullie het ook voelen, maar ik heb sinds vorige week een heel apart gevoel van binnen.’

De wedstrijd tegen Excelsior Maassluis was subliem en die tegen ASWH, ofschoon enig geluk daar ook een rol speelde, gewoon goed. Negen voor nul tegen. Er zit iets in de lucht dat moeilijk uit te leggen is. Normaal het ik dat gevoel vrijwel nooit. Komende zaterdag spelen Katwijk en IJsselmeervogels ook tegen elkaar. In Katwijk! Heeft u al naar de ranglijst gekeken? Wij gaan direct na het winterstopje tegen IJsselmeervogels de eerste seizoenshelft afronden. Dat kan leuk worden.

Wij mogen blij zijn, dat wij tegen Quick Boys kunnen voetballen, omdat dat een club is die je nooit onderschat. Vanwege van alles. In alle lijsten van toen er nog alleen voetbal op zaterdag was staat QB bovenin. In hun geschiedenis was er kort na de oorlog maar één club die grossierde in titels. De hele Tweede Divisie knapt er van op. In de jaren negentig van de vorige en de jaren nul van deze eeuw werden vier kampioenschappen behaald. Twee daarvan werden omgezet in algehele amateurtitels. Quick Boys komt heus niet naar de Tweede Divisie toe om het een keer mee te maken en dan weer weg te zakken. Geef ze een paar jaar en met de juiste stappen, zal men een rol gaan spelen die hen past.

Mocht Quick Boys winnen zullen een aantal familieleden van mij gelukkig zijn. De eerste de beste die mij op de Boshoek dán óók ‘een beetje’ feliciteert komt in de problemen. Ik heb warme gevoelens voor QB (overigens niet op alle aspecten van de club), maar het Oranje Zwart zit mij diep in mijn hart. Dieper dan ik ooit had kunnen denken.