Oog van de dageraad
Afgelopen zaterdag werd in blessuretijd een comfortabele 0-2 voorsprong uit handen gegeven. Binnen luttele minuten werkte Maasluis de bal twee keer achter Nick Borgman. Wellicht wilden we iets te graag de derde goal maken waardoor achterin de organisatie even weg was. Er schuilt vast een wijze les in over het koesteren van een voorsprong en het inbouwen van meer verdedigende zekerheid. Maar daarover zal onze schrandere staf ongetwijfeld zijn gedachten hebben laten gaan, daar hoeven wij ons hier niet mee te bemoeien. Aanstaande zaterdag spelen we alweer een uitwedstrijd, we gaan op bezoek bij Katwijk maar daarover later meer.
De vorige twee weken heb ik u verhaald van mijn omzwervingen op de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog, vandaag doe ik dat, voorlopig, voor de laatste keer. “Oog van de dageraad” heb ik boven dit stukje gezet, als ik dat in het Maleis vertaal dan komt er “Mata Hari” te staan. En dat doet vast een belletje rinkelen. Ondanks dat Nederland niet actief meedeed aan de Grote Oorlog van 14-18 waren we wel zijdelings betrokken. Mata Hari, geboren in Leeuwarden als Margareta Zelle, was een exotisch danseres. Ze trouwde met een zekere Macleod, een KNIL militair die ruim 20 jaar ouder was dan de getalenteerde danseres. Om een kort huwelijk nog korter te maken, ze scheidde van hem en bouwde haar carrière als danseres verder uit.
Tijdens wo1 woonde ze in Parijs en raakte ze verstrikt in een spionagenet. Ze was een geliefd courtisane, een prostitué voor de elite. Deelde met hoge Franse en Russische militairen het bed en kreeg betaald door de Duitse inlichtingendienst. De militaire geheimen die ze tijdens de pillowtalk aan de, professioneel en zorgvuldig afgewerkte, officieren ontfutselde gaf ze door aan beide oorlogvoerende partijen. U snapt natuurlijk wel dat dit soort dubbelspionage niet lang goed kan gaan. Uiteindelijk hebben de Fransen haar gearresteerd en wegens spionage ter dood veroordeeld. Nederland diende nog een gratieverzoek in maar dat bleek tevergeefs. Onze exotisch danseres werd voor het vuurpeloton gezet en geëxecuteerd. Vorige week stond ik aan het graf van Maurice Halbin, een van haar executeurs. De beste man heeft zijn hele leven spijt gehad van taak die hem werd opgedragen. Hij hoopte dat hij degene was die de losse flodder in zijn geweer had maar als ervaren soldaat wist hij bij het schot dat dit niet zo was. Als dank voor zijn goed gerichte schot kreeg hij het “legion d’honneur” uitgereikt. Deze hoge Franse onderscheiding is ook op zijn grafsteen afgebeeld.
Gek genoeg is het in Frankrijk zo dat je die medaille niet krijgt, maar een oorkonde ontvangt waarin staat dat je er recht op hebt. Je mag m dan zelf gaan kopen bij de juwelier. Omdat ze zo duur zijn doet lang niet elke soldaat dat. En ik maar denken dat wij Nederlanders zuinig waren. Het Nederlandse leger deed dat anders. En dus zou het best zo kunnen zijn dat u bij het uitruimen van de boedel van oudoom Hendriekus nog een militaire medaille vindt. U kende hem alleen van de smerige pruimtabak die in hij zijn broodmolen stopte maar de beste man heeft gewoon bij de Grebbeberg de Duitsers staan beschieten. En toen zijn kogels op waren bleef ie doodgemoedereerd staan schelden in zijn beste Nedersaksisch, de Held!
Maar om niet geheel verstrikt te raken in historische tijden snel terug naar de onze. “Oog van de dageraad”, dat is natuurlijk gewoon de zon zoals u ongetwijfeld al had bemerkt. De opkomende zon biedt ons elke dag weer een nieuwe kans. Zo ook aankomende zaterdag als we naar De Krom afreizen.
De blik op de ranglijst laat ons een 4e plaats voor Katwijk zien, in 10 wedstrijden verzamelden zij 18 punten. Met 7 tegengoals blijken zij over de minst gepasseerde verdediging van het lijstje te beschikken. 4 van die 7 goals kregen de Krombewoners vorige week tegen in de burenruzie met Rijnsburg. In het midweekse programma van de week ervoor wist men er weer 5 te maken tegen OFC. Het kan een beetje alle kanten op met de ploeg van Anthony Correia lijkt het.
HHC stelt daar een tweede plaats met 20 punten tegenover. 21 keer werd het net gevonden en 14 keer moest een tegentreffer geaccepteerd worden. 11 daarvan werden in maar twee wedstrijden verwerkt. We zouden haast concluderen dat er tegen ons niet of juist vaak wordt gescoord.
Het laatste dat HHC in Katwijk won was, zo uit het blote hoofd gezegd, de beslissingswedstrijd van de Topklasse. En dat is inderdaad alweer een poosje geleden. Dus wordt het wel weer eens tijd dat de drie punten meegaan in onze spelersbus. Maar Katwijk zal daar vanzelfsprekend andere plannen voor bedenken. Wat het allemaal gaat worden mag u zelf komen bekijken. Er zijn weer genoeg ingrediënten voor een spannende match die we gerust een topper mogen noemen!
Om exact 15:30 laat scheidsrechter Sam Dröge de erwt door zijn fluitje schallen, zijn assistenten zijn Diana Snoeren en Ruben Reinds. Dave de Vries is de baas van het coole elektronische bord.
Tot slot: Denkt u er wel aan dat de toegangskaarten alleen online te koop zijn! Elders op deze site vind u de link.
Ook kan er in Katwijk alleen met pin betaald worden, dus stort u uw zakgeld bijtijds op u bankspaarboekje. Het is immers altijd gezellig op een Oranjegezinde De Krom dus neemt u gerust een extra versnapering.
Hoe dan ook, graag tot zaterdag!
S. Dröge
